وش تپي مني يآحزن... وش مطلپگ وآنفذه
گل مآفصلت للفرح ثوپ ... پأيديگ تقطعه
مآخليت للفرح مسگن پقلپي .. آلآ وچعلت آلهم سآگنه
ودمرت عيوني پآلدموع وآلهموم پگيآني صآرت مستوطنه
حتى يوم آني عشقت ..عشقت آللي مآ آقدر آملگه
عشقته وهو سرآپ آتپعه خوف ....... آني آفقده
آلحزن ويآي من عرفت آلدنيآ .. تخيلو حزن وآتپعه
مآعرفت للفرح طعم پدنيآي آلآ ويحط آلحزن آصپعه
حتى آلقلوپ آللي آلفتهآآگتشفت آنهآ خآدعه
وآلفرح آللي عشقته آلحزن طلع مرسله
ويوم آني قويت آقتل آلحزن وآحآرپه
خفت لآيموت آلحزن وآحزن ورآه وآلآحقه
وآن ترگته حي سيطر علي پأقآرپه
آلگدر وآلهم وآلخوف وآلوسوآس گلهم آقآرپه
آه من دنيآفيهآ آلحزن سآيد ...وآلفرح مفآرقه
ولآ منگ پغيت يزول آلحزن آلفرح مآيوآفقه
آحترت ومآلي حلول سوى آني آتچآهله
آن آقپل آذرفت آلدموع ..وآن آغدى أوآدعه
ومآلى سوى آپتسآمة تپدده وتقآتله
وآن مآ مآت تگفيني آلپسمةوآلمحآوله
هذآ آنآ وآلحزن خوي معآنق صآحپه
مرآت يقترپ ومرآت يپتعدوآقرپه